Дисхармоничен развој на дете

Дисхармоничниот развој, претставува доцнење или скок во развојот на одредени области на детето, како што се психомоторните вештини, говорот, емоциите, интелигенцијата, додека другите области се типични или приближни за возраста на детето. Можеме и појасно да дефинираме дека дисхармоничниот развој е всушност доцнење во моторниот развој и сетилната поврзаност, додека другите функции се типични за возраста на детето. Логично е прво, родителите да забележат некоја неправилност во раниот психолошки развој на детето со споредување на сопственото дете со своите или туѓите деца или врз основа на општите познавања што ги имаат за развојните фази. На пример, забележуваат дека нивното бебе не седи кога тоа се очекува, или зборува подоцна во однос на другите или има потешкотии да воспостави контакт со околината.

Што се подразбира под дисхармоничен развој?
Различни говорни нарушувања, АДХД, АДД, дисграфија, дисфазија, дислексија, развојна дислалија, развојна диспраксија, интелектуална инхибиција, селективен мутизам, развојна дисгнозија. Тоа значи дека оваа дијагноза може да се користи за различни нарушувања кои се резултат на нарушувања во развојот на психомоторните вештини, говорот, сознанието, емоциите или интелектот. Детето со задоцнет развој се развива побавно од очекуваното и затоа заостанува во споредба со децата на негова возраст. Постои можност децата со бавен развој да можат да го „надополнат“ доцнењето во развојот и да ги стигнат децата на нивна возраст, но за тоа е неопходно развојот да се одвива со побрзо темпо од нормалното за дадениот период. Кога ова ќе биде дијагностицирано, покрај професионалното насочување и следење на развојот на детето, важно е да создадете стимулативна средина дома, бидејќи вие сте тој што е секој ден со детето. Важно е да се комуницира со детето, да се опишуваат постапките и настаните околу него, да му се овозможи на детето слободно да го истражува светот околу него, како и да се поттикне независноста на детето. Не треба да брзате да дојдете до дијагноза и конечен заклучок, туку погледнете ги податоците за развојот на детето, набљудувајте го и оценете го со адекватни тестови и скали на развој. Ова ја одредува и зрелоста (емоционална, интелектуална и социјална), т.е. степен на интегрираност на мал член на семејството во однос на развојните хронолошки критериуми. Во пракса се покажало дека кога родителите се соочуваат со ваква „дијагноза“, многу често мислат дека нивното дете е аутистично. Аутизмот спаѓа во посебна дијагностичка категорија според Меѓународната класификација на нарушувања, во групата на т.н. первазивни нарушувања, што значи дека се работи за општа дисхармонија на развојот што ги зафаќа сите области на личноста на детето, што е од суштинско значење при разграничувањето на овие категории.