Во современото општество, обично ја гледаме играта како одвоена од учењето. Сепак, иако детските игри изгледаат случајни и спонтани, тие служат за многу клучни развојни функции. Кога децата се вклучуваат во неструктурирани социјални активности, тие ја користат својата имагинација за да симулираат различни искуства, кои служат како модел за ситуации од реалниот живот. Тие учат како да преговараат и да соработуваат со другите деца додека ги изразуваат своите чувства, а со тоа градат подобри социјални, комуникациски и емоционални вештини за саморегулација. Децата кои често играат, исто така покажуваат посилни креативни и критички способности за размислување. За жал, слободната игра е под закана поради комплексна мешавина на различни фактори, вклучувајќи зголемен академски притисок, урбанизација, употреба на дигитални уреди и девалвација на слободното време. Денес, децата поминуваат 50% помалку време ангажирајќи се во неструктурирани активности на отворено отколку децата во 1970-тите и 1980-тите. За да го поддржат здравиот развој, родителите и воспитувачите треба да ја препознаат вредноста на слободната игра и да создадат соодветни услови за децата да се вклучат во активности насочени кон себе. Игра е секоја активност што е иницирана од детето заради едноставно уживање, а не за извршување на целта. Играта подобрува повеќе аспекти на менталната и физичката благосостојба на детето, но таа е особено клучна за здрав социјален развој. Слободната игра секогаш вклучува елемент на „преправање“ и не следи однапред одредени правила, што ја издвојува од спортот, часовите, компјутерските игри и другите структурирани активности. За време на игрите со преправање, децата добиваат измислени идентитети и ја користат својата имагинација за да ги трансформираат секојдневните предмети во реквизити, на пример, користејќи метла која ќе им претставуваат магичен стап.
Можеби ќе ве интересира