Секојдневниот живот им соопштува на децата дека ако некоја животна ситуација не е забавна, лесна или интересна, не вреди да и се обрнува внимание. И ако тоа ги заморува, им досадува или предизвикува непријатност, подобро е да не се обидувате да го решите. Пораките во песните, правата и привилегиите кои некои професионални спортисти ги тврдат за себе или, на пример, арогантното и разгалено однесување на филмските ѕвезди, го изразуваат она што повеќето луѓе би го нарекле недостаток на одговорност кон оние кои ги обожаваат,а тоа се децата. Децата, од друга страна, ги разбираат нивните пораки на таков начин што едноставно не е кул да се биде одговорен и да се однесува одговорно. Сепак, порано или подоцна децата ќе научат дека реалниот свет на возрасните не функционира така и дека малку се добива без труд и упорност. За да ги подготвиме за тој реален свет, една од највредните лекции што можеме да ги научиме е дека понекогаш треба да загризат и да опстојат и одговорно да ги гледаат своите напори. Да се биде одговорен поединец делумно значи да се биде подготвен да прифатиме дека има голем број работи во животот што не сакаме или сакаме да ги правиме, но ги правиме затоа што мораме.
Колку нешта прават родителите за своите деца што попрво не би ги направиле затоа што им предизвикуваат страв, срам и замор? Понекогаш, после стресен и напорен ден, навистина не ни е желба да ги возиме децата низ град за разни воннаставни активности по три часа, додека дома имаме уште еден куп алишта за перење и пеглање. Не сакаме, но мораме, бидејќи тоа е наша одговорност како родители. Децата треба да се учат дека и тие имаат своја работа, под што подразбираме училишни и вонучилишни обврски, обврски во домаќинството, обврски кон врсниците и луѓето околу нив, одговорности кон самите себе. Тие треба да се научат дека животот денес и во иднина често вклучува правење работи што нема да ги сакаат или сакаат. Затоа, наместо да се жалите и да се повлекувате, треба едноставно да ги извршувате вашите задачи, односно она што треба да го направите. Одговорноста вклучува труд, упорност и трпение. Кога правиме нешто, треба да се обидеме да го направиме најдобро што можеме. Треба да имаме истрајност, упорност и трпение да направиме нешто до крај и да ги видиме нашите резултати. Со тоа ги зголемуваме шансите конечно да уживаме во резултатите и да профитираме на некое поле од животот. Секако, полесно е сето ова да се запише во теорија отколку во реалноста да се научат децата да поднесат нешто што не им се допаѓа, да истраат и да одат до крај. Термин што родителите можат да го користат кога им објаснуваат на децата што значи да се биде одговорен е – „издржи“. Дозволете им да ги наведат работите што не сакаат да ги прават, а мораат да ги прават (на пр. да пишуваат домашна задача, да ја исчистат собата, да ги мијат садовите итн.). Охрабрете ги да разговараат на таков начин што самите ќе ја увидат предноста во извршувањето на некоја задача. Кога самите ќе „откријат“ колку нешто ќе им донесе корист, кога ќе им оставиме да утврдат што е всушност добро за нив, полесно ќе се принудат себеси одговорно да пристапат кон задачите што не ги сакаат, а мораат да ги направат. Не е доволно да се каже „направи го затоа што мораш“. Како и со сите проблеми во воспитувањето, треба да им објасниме на децата зошто нешто мора да се направи, какви се последиците ако нешто или некој се занемари и кои се предностите ако тоа се направи. Кога ќе им дадеме шанса да дејствуваат како одговорни млади луѓе и ќе им отвориме простор да донесат одговорна одлука за себе, тие најверојатно ќе го сторат тоа, а со тоа ќе ги направиме подобри луѓе.
